Ζαχαριάδης, Δημήτριος

(Κωνσταντινούπολη 1879 – Λοζάνη 1922). Κριτικός και δημοσιογράφος. Ο Ζ. συμπεριλαμβάνεται στους πρώτους γνήσιους κριτικούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Αν και γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, μεγάλο μέρος της ζωής του το πέρασε στην Κρήτη, όπου εργάστηκε ως αρχιλογιστής στο γενικό λογιστήριο της Κρητικής Πολιτείας και επιθεωρητής των τελωνείων. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου τελικά εγκαταστάθηκε, εργάστηκε αρχικά ως τραπεζικός υπάλληλος και αργότερα σε χρηματιστηριακό γραφείο. Από το 1915 έως το 1919 αρθρογραφούσε στην εφημερίδα ΤαΝέα. Το 1919 επανήλθε στις χρηματιστηριακές επιχειρήσεις δίχως να πάψει να δημοσιεύει κείμενά του στο περιοδικό Γράμματα –του οποίου ήταν συνιδρυτής– όπου διακρίθηκε η κριτική ιδιοφυΐα του. Ολιγογράφος, δεν εξέδωσε ποτέ βιβλίο του και ένας τόμος κειμένων του, που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του με τον τίτλο Εφήμερα (1927), δεν εκπροσωπεί παρά μόνο την ιδιότητα του δημοσιογράφου. Οι αισθητικές προτιμήσεις του ως κριτικού, πρέπει να ερμηνευθούν με βάση τις νιτσεϊκές καταβολές του και τη βαθύτατη προσήλωσή του προς την αναγκαιότητα της τελειότητας της μορφής. Ο Ζ. έγραψε και μερικά ποιήματα, χαρακτηριστικά των αισθητικών αντιλήψεών του.